Od łacińskiego "pathicus" lub greckiego "pathikos". Pathicus ma szereg znaczeń (pasywny partner w stosunku homoseksualnym, mężczyzna zniewieściały, osoba będąca obiektem przemocy), ale wspólnym mianownikiem dla nich jest pasywność lub poddanie się.

pathic - (także) czuć, przeżywać, doznawać (to feel, to suffer)

tak bym ewentualnie odczytywała "pathic" w opozycji do "gnostic" - poznawczy, ale też dotyczący sfery mentalnej, duchowej, filozofii(gnoza - wiedza, poznanie, wtajemniczenie (religijne) poprzez wiedzę), czyli doświadczenie poznawcze w opozycji do od/czuciowego (sensualne)

np.: "Ból jest to doświadczenie czuciowe i emocjonalne subiektywnie odbierane jako nieprzyjemne (...)"

w tym kierunku

Skoro już drążymy temat do korzeni, to o ja dorzucę swoje 5 groszy.

A więc do korzeni: „pathic”, from Latin pathicus, from Ancient Greek παθικός ‎(pathikós), from πάθος ‎(páthos, “suffering”, “feeling”), from πάσχω ‎(páskhō, “I feel”, “I suffer”).

Po polsku: páthos z języka greckiego πάθος, pathos – cierpienie, doświadczenie; uczucie; namiętność.

Skoro „gnostic” i „pathic” są sobie przeciwstawione i to przeciwstawienie ma mieć jakiś sens, to zakresy tych pojęć muszą/powinny być rozłączne i (najlepiej) wyczerpujące jakąś dziedzinę. Jeśli to dziedzina ludzkiego (możliwego) doświadczenia, to najprawdopodobniej chodzi o doświadczenie świata w kategoriach racjonalnych/rozumowych i (jako im przeciwstawnych) emocjonalnych/uczuciowych.

Aczkolwiek długo by gadać jakimi konotacjami obrosły słowa zarówno po polsku jak i po angielsku te słowa.

Etymologia „pathic” zdaje się potwierdzać takie podejście.

Warto zwrócić uwagę, że pathos ma też konotację cierpienia/bólu.

A więc „pathic” też jako oparty na bólu/związany z bólem

I wszystkie konotacje związane z tym słowem w medycynie (ból, cierpienie itp.).