Tych nazw nie znajdziesz, bo „bitartrate” to nie to samo, co „ditartrate”. O ile drugi z przedrostków („di-”) oznacza podwojenie, o tyle pierwszy („bi-”) w nazwach angielskich anionów oznacza niepełne deprotonowanie. A więc odpowiednio „wodorowinian” i „wodorojabłczan” — w obu przypadkach mamy aniony kwasów dikarboksylowych i tylko jedna grupa karboksylowa uległa deprotonowaniu (na podobnej zasadzie, jak w kwasie siarkowym jedna grupa OH ulegnie deprotonowaniu, wówczas otrzymamy wodorosiarczan, ang. „bisulfate”).

Myślę, że nazwy „wodoro...” najlepiej oddadzą oryginał w tym przypadku, choć są to nazwy niesystematyczne (zamiast mniej zrozumiałego „jabłczan amonu wodoru”).

Drugą sprawą jest, że po polsku nazwa „wodorowinian amonu wodorojabłczan amonu” wydaje mi się niespecjalnie właściwa. Raczej coś na kształt „wodorowinian i wodorojabłczan amonu” „wodorowinian amonu i wodorojabłczan amonu”.

Wcześniejszą odpowiedź ukryłem, bo — wstyd się przyznać — pomyliłem nazwy anionów.