Mi amigo no encontró lo que buscaba, y según yo llegué a presumir, consistió en que no buscaba nada, que es precisamente lo mismo que a otros muchos les acontece. Algunas madres, sí, buscaban a sus hijas, y algunos maridos a sus mujeres, pero ni una sola hija buscaba a su madre, ni una sola mujer a su marido. Acaso—decían,—se habrán quedado dormidas entre la confusión en alguna pieza... Es posible—decía yo para mí,—pero no es probable.
Una máscara vino disparada hacia mí.
—¿Eres tú?—me preguntó misteriosamente.
—Yo soy—le respondí seguro de no mentir.
—Conocí el dominó; pero esta noche es imposible; Paquita está ahí; mas el marido se ha empeñado en venir; no sabemos por dónde diantres ha encontrado billetes. ¡Lástima grande! ¡mira tú qué ocasión! Te hemos visto, y no atreviéndose a hablarte ella misma, me envía para decirte que mañana sin falta os veréis en la Sartén... Dominó encarnado y lazos blancos...
—Bien.
—¿Estás?
—No faltaré.
—¿Y tu mujer, hombre?—le decía a un ente rarísimo que se había vestido todo de cuernecitos de abundancia, un dominó negro que llevaba otro igual del brazo.
—Durmiendo estará ahora; por más que he hecho, no he podido decidirla a que venga; no hay otra más enemiga de diversiones.
—Así descansas tú en su virtud; ¿piensas estar aquí toda la noche?
—No, hasta las cuatro.
—Haces bien.
En esto se había alejado el de los cuernecillos, y entreoí estas palabras:
—Nada ha sospechado.
—¿Cómo era posible? Si salí una hora después que él...
—¿A las cuatro ha dicho?
—Sí.
—Tenemos tiempo. ¿Estás segura de la criada?
—No hay cuidado alguno, porque...
Una oleada cortó el hilo de mi curiosidad; las demás palabras del diálogo se confundieron con las repetidas voces de: ¿me conoces? te conozco, etcétera, etc.
¿Pues no parecía estrella mía haber traído esta noche un dominó igual al de todos los amantes, más feliz, por cierto, que Quevedo, que se parecía de noche a cuantos esperaban para pegarles?
—¡Chis! ¡chis! Por fin te encontré—me dijo otra máscara esbelta, asiéndome del brazo, y con su voz tierna y agitada por la esperanza satisfecha. ¿Hace mucho que me buscabas?
—No por cierto, porque no esperaba encontrarte. | Moj prijatelj nije našao to što je tražio, a prema onome što sam ja uspeo da zaključim, to nešto se sastojalo u tome da nije tražio ništa, što je potpuno isto onome što se dešava i mnogim drugima. Doduše, neke majke jesu tražile svoje ćerke, i neki muževi svoje žene, ali nijedna ćerka nije tražila svoju majku, i nijedna žena svoga muža. Možda su, pričalo se, zaspale negde u konfuziji... Moguće je – govorio sam sam sebi – ali nije verovatno. Jedna maska je dotrčala do mene. -Jesi li to ti?- misteriozno me je pitala. -Ja sam- odgovorio sam, siguran u to da ne lažem. -Prepoznao sam dominu; ali večeras je nemoguće; Pakita je ovde; i još je muž sredio da dođe; ne znamo gde je kog đavola nabavio karte. Velika šteta! Pogledaj kakva prilika! Videli smo tebe, i kako se nije ona sama usudila da ti priđe, poslala me je da ti kažem da ćete se sutra neizostavno videti na Sajmu... Crvena domina sa belim trakama... -U redu. -Doći ćeš? -Sigurno. -A tvoja žena, čoveče?- govorio je jednom veoma čudnom biću, koje se obuklo u mnoštvo malih rogova, jednoj crnoj domini koja je vodila još jednog isto takvog za ruku. -Verovatno spava, nikako nisam uspeo da je ubedim da dođe; ne postoji veći neprijatelj od zabave. -Tako ti odmaraš u njenoj vrlini. Planiraš da ostaneš ovde celu noć? -Ne, do četiri. -Dobro je to. Utom se onaj sa rogićima udaljio, a ja sam načuo ove reči: -Ništa nije posumnjao. -Kako je to moguće? Da sam izašla sat vremena posle njega... -U četiri je rekao? -Da. -Imamo vremena. Jesi li sigurna za sluškinju? -Nema razloga za brigu, jer... Jedan talas prekinuo je moj tok radoznalosti; ostale reči su se pomešale sa ponavljanjima: poznaješ li me? poznajem te, itd, itd. Zar nije izgledalo kao da mi je moja zvezda donela večeras dominu kao i svim ljubavnicima, naravno, srećniju od Keveda, koja je ličila na noć koju su toliki čekali da ih ujedini? -Pst! Pst! Najzad sam te našla – reče još jedna vitka maska svojim nežnim glasom, uzimajući me za ruku, i tresući se od zadovoljstva ispunjene nade. Da li me već dugo tražiš? -Ne baš, jer se nisam nadao da ću te naći. |