Mi amigo no encontró lo que buscaba, y según yo llegué a presumir, consistió en que no buscaba nada, que es precisamente lo mismo que a otros muchos les acontece. Algunas madres, sí, buscaban a sus hijas, y algunos maridos a sus mujeres, pero ni una sola hija buscaba a su madre, ni una sola mujer a su marido. Acaso—decían,—se habrán quedado dormidas entre la confusión en alguna pieza... Es posible—decía yo para mí,—pero no es probable.
Una máscara vino disparada hacia mí.
—¿Eres tú?—me preguntó misteriosamente.
—Yo soy—le respondí seguro de no mentir.
—Conocí el dominó; pero esta noche es imposible; Paquita está ahí; mas el marido se ha empeñado en venir; no sabemos por dónde diantres ha encontrado billetes. ¡Lástima grande! ¡mira tú qué ocasión! Te hemos visto, y no atreviéndose a hablarte ella misma, me envía para decirte que mañana sin falta os veréis en la Sartén... Dominó encarnado y lazos blancos...
—Bien.
—¿Estás?
—No faltaré.
—¿Y tu mujer, hombre?—le decía a un ente rarísimo que se había vestido todo de cuernecitos de abundancia, un dominó negro que llevaba otro igual del brazo.
—Durmiendo estará ahora; por más que he hecho, no he podido decidirla a que venga; no hay otra más enemiga de diversiones.
—Así descansas tú en su virtud; ¿piensas estar aquí toda la noche?
—No, hasta las cuatro.
—Haces bien.
En esto se había alejado el de los cuernecillos, y entreoí estas palabras:
—Nada ha sospechado.
—¿Cómo era posible? Si salí una hora después que él...
—¿A las cuatro ha dicho?
—Sí.
—Tenemos tiempo. ¿Estás segura de la criada?
—No hay cuidado alguno, porque...
Una oleada cortó el hilo de mi curiosidad; las demás palabras del diálogo se confundieron con las repetidas voces de: ¿me conoces? te conozco, etcétera, etc.
¿Pues no parecía estrella mía haber traído esta noche un dominó igual al de todos los amantes, más feliz, por cierto, que Quevedo, que se parecía de noche a cuantos esperaban para pegarles?
—¡Chis! ¡chis! Por fin te encontré—me dijo otra máscara esbelta, asiéndome del brazo, y con su voz tierna y agitada por la esperanza satisfecha. ¿Hace mucho que me buscabas?
—No por cierto, porque no esperaba encontrarte. | Moj prijatelj nije našao ono što je tražio, a kako sam ja pretpostavio, radilo se o tome da nije tražio ništa, što se neminovno dešava i drugima. Neke majke jesu tražile svoje kćerke, a neki muževi svoje žene, ali ni jedna jedina kćerka nije tražila svoju majku, ni jedna jedina žena nije tražila svoga muža. Možda su - govorili su - zbunjene zaspale u nekoj sobi... Moguće je - govorio sam ja onako za sebe - ali nije verovatno. Jedna maska je dojurila ka meni. - Jesi li to ti? - upitala me je tajanstveno. - Ja sam - odgovorio sam joj siguran u to da ne lažem. - Video sam ogrtač; ali ove noći je nemoguće; Pakita je ovde, ali njen muž je zapeo da dodje; ne znamo gde je dođavola našao karte. Velika šteta! Kakva prilika! Videli smo te, z s obzirom da se ona ne usuđuje da lično razgovara sa tobom, poslala je mene da ti kažem da ćete se sutra obavezno videti u Tiganju... Ogrtač boje mesa i bele trake... - Dobro. - Dolaziš? - Obavezno. - A tvoja žena, čoveče? - govorilo mu je jedno veoma čudno stvorenje koje bilo obučeno u male rogove izobilja i crni ogrtač, i koje je išlo pod ruku sa istim takvim stvorenjem. - Verovatno spava sada; šta god da sam uradio, nisam uspeo da je ubedim da dođe; ne postoji veći neprijatelj zabave od nje. - Tako se ti uzdaš u njenu vrlinu. Misliš li da ostaneš ovde celu noć? - Ne, do četiri. - Ispravno postupaš. Tada se udaljio od onog sa malim rogovima, a ja sam načuo sledeće reči: - Ništa nije posumnjao. - Kako je moguće? Izašla sam sat vremena posle njega... - Rekao je u četiri? - Da. - Imamo vremena. Imas li poverenja u služavku? - Ništa ne brini, zato što... Talasanje mase je prekinulo nit moje radoznalosti; ostale reči dijaloga su se pomešale sa glasovima koji su se ponavljali: "Da li me poznaješ?", "Poznajem te", i tako dalje, itd. Pa izgleda da nije bilo baš pametno što sam ove noći nosio ogrtač isti kao i svi ljubavnici, srećniji, svakako, od Keveda, koji se noću pojavljivao pred svima onima koji su čekali da ih prebiju? - Hej, hej! Konačno sam te našao - rekla mi je druga vitka maska, hvatajući me za ruku, svojim nežnim i uzbuđenim glasom zbog zadovoljene nade. Jesi li me dugo tražio? - Uistinu ne, jer se nisam nadao da ću te naći. |